“Tja, het leek eerst niet echt belangrijk maar na een tijdje begin je de wereld weer te zien en word je, nou ja, weer actief met eh, mannen. En je verwacht nou eenmaal toch dat het natuurlijk aanvoelt weet je, dan. […] En ik dans ook de tango en dan moet je, sta je heel dicht tegen elkaar. En dan wordt het dus belangrijk. Want je wilt niet dat een man het verschil meteen voelt tussen die borsten [de reconstructeerde en haar eigen borst]. Ik was daar wel nerveus over, ja. […] Dus daar heb ik toch ook wel bij een aantal hele goede vrienden, eh mannen, heb ik ook wel eens gevraagd van ja voel eens, en vertel me of je het voelt, of ze het merken. Een soort droog eh droog-oefenen zeg maar.”

Amelia heeft 5 jaar geleden een borstreconstructie ondergaan. Ze is geïnterviewd in onze studie naar verwachtingen van vrouwen die een borstreconstructie hebben ondergaan.
.